Obeziteden insüline bağımlı olmayan diabetes mellitusa Sık olarak, özellikle viseral obezitede gözlenen, adiposit işlevininin değişen regülasyonun zararlı metabolik etkileri, çoğunlukla bozulmuş glukoz toleransı ve insüline bağımlı olmayan diabetes mellitus (non-insulin-dependerıt diabetes mellitus, NIDDM) gelişimine yol axar. . Obezitede, birim yağdan bağımsız beden kitlesi başına EYA çevrimı (turnover) artmıştır (Campbell ve ark., 1994).
insülinin, EYA salınımını in vivo baskılaması, hem lipolitik işlemlerin hem de yağ asitlerinin yeniden esrerleşmesinin insüline kaşı duyarlılığındaki değişmelerin sonucu olarak, obez kişilerde azalır. Bu nedenle, plazma EYA’ nın, insülin etkisinin yetersiz olduğu durumlarda (NIDDM’de olduğu gibi) artması şaşırtıcı değildir (Coppack ve ark., 1992). Bu yüzden, artan insülin direncinin plazma EYA konsantrasyonlarını arttırdığı ve bunun da azalan insülin duyarlılığına katkıda bulunduğu bir olaylar dörıgüsüne girilir.
İskelet kasında gözlenen insülin duyarlılığındaki defekt, lipoliz regülasyonurtdaki defektieri helirginleştirebilir.
