Kalebentlik

Kalebentlik Osmanlı Ceza Kanunname-i Hümayunu’nun devlet memurlannın görevlerinden doğan suçlar için getirdiği ağır ceza. Bu cezaya mahkum olanlar hükümlülük süresini kapalı olarak bir kalede tamamlariardı. .1840’ta çıkanlan Ceza Kanunname-i Hümayunu’nun 1858’deki değişikliğinde yer alan kalebentlik, aynı yasanın kamu görevlisi olmayanlar için öngördüğü kürek ve pranga cezalannın emsaliydi. Kalebentlik, siyasal nitelikli suçlarla görevi kötüye kullanmadan doğan suçlar için geçerliydi. Kalebentliğe mahkum olanlar, devletin bu ceza için önceden belirlediği kalelerden birine gönderilir, kimseyle görüştürülmeden sürekli gözetimde tutulurdu. Cezanın müebbet (ömür boyu) ve muvakkat (3-15 yıl arasında) olarak iki türü vardı. II. Abdülhamid döneminde (1876-1909) aydınlan ve meşrutiyet yanlısı devlet adamlannı sindirrnek için genellikle bu ceza uygulanmıştır. Idam cezası padişahça sürgüne çevrilen Midhat Paşa’nın Taif’e, Namık Kemal’in de askeri tutuklu olarak Magosa’ ya gönderilmeleri de kalebentlik cezasıydı.